SÜNEN EBU DAVUD

Bablar  –  Konular  –  Numaralar  

HUDUD BAHSİ

<< 4465 >>

NUMARALI HADİS-İ ŞERİF:

 

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ أَنَّ شَرِيكًا وَأَبَا الْأَحْوَصِ وَأَبَا بَكْرِ بْنَ عَيَّاشٍ حَدَّثُوهُمْ عَنْ عَاصِمٍ عَنْ أَبِي رَزِينٍ عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ لَيْسَ عَلَى الَّذِي يَأْتِي الْبَهِيمَةَ حَدٌّ قَالَ أَبُو دَاوُد وَكَذَا قَالَ عَطَاءٌ و قَالَ الْحَكَمُ أَرَى أَنْ يُجْلَدَ وَلَا يُبْلَغَ بِهِ الْحَدَّ و قَالَ الْحَسَنُ هُوَ بِمَنْزِلَةِ الزَّانِي

 

قَالَ أَبُو دَاوُد حَدِيثُ عَاصِمٍ يُضَعِّفُ حَدِيثَ عَمْرِو بْنِ أَبِي عَمْرٍو

 

İbn Abbas (r.â.) şöyle demiştir:

 

"Hayvana ilişkide bulunana had yoktur."

 

Ebu Davud der ki: Ata da böyle dedi. Hakem: "Onun değnekle dövülmesini ama bunun had miktarına varmamasını uygun bulurum" dedi. Hasen ise "O zina menzil e sindedir" demiştir.

 

Ebu Davud: "Âsim in hadisi, Amr b. Amr'ın hadisini zayıflatmakta­dır" dedi.

 

 

İzah:

Tirmizi, hudud

 

Bu kayıt bazı nüshalarda barada yer almamıştır. Bilindiği gibi bu cümle 4463 no'lu hadisin sonunda da geçti. Orada işaret edildiği gibi asıl yeri burasıdır.

 

Açıklama:

Görüldüğü gibi İbn Abbas'tan aynı konuda biri  birine zıt iki rivayet gelmiştir. Bunlardan; Rasulullah'a isnad edilen rivayet, hayvana cinsi ilişkide bulunan kişinin öldürü­leceğine delalet ederken; İbn Abbas'm sözü olarak nakledilen rivayette bu işi yapana haddin olmadığı ifade edilmektedir.

 

Rivayetler arasındaki bu çelişkiyi, ulema rivayetlerin isnatlarındaki ravilerin durumlarım göz önüne alarak izale etmişlerdir. Hemen belirtelim ki tenkidler daha çok hayvana cinsî temasta bulunanın öldürüleceğini bildiren 4464 nolu hadisin isnadında yoğunlaşmıştır.

 

Hattabi: "Şayet bu konuda İbn Abbas'ın bildiği bir hadis olsaydı ona muhalefet etmezdi" diyerek, hadisin zayıflığına işaret etmiştir.

 

Yahya b. Main, "Amr b. Ebi Amr (Hadisin tabiinden sonraki ravisi) fe­na değil, kuvvetli de değildir." demiştir.

 

Muhammed b. İsmail el-Buhari de : "Amr, saduk (doğru) dur, ama İkrime'den münker hadisler rivayet etmiştir. Hadisinde İkrime'den işittiği­ne dair bir şey söylememiştir" demektedir.

 

Tirmizi, Asım'ın hadisinin (hayvanla temas kurana haddin olmadığını bildiren 4465 no'İu hadis) daha sahih olduğunu söyler.

 

Beyhaki ise yukarıdaki alimlerin aksine Amr hadisinin kuvvetli oldu­ğunu söylemiştir.

 

Ulemanın çoğunluğu hayvanla temas kuran kişinin öldürüleceği görü­şüne katılmamaktadır. Bu konudaki farklı görüşlere girmeden önce şunu belirtelim ki alimlerin çoğunluğunun bu işi yapanın öldürüleceği görüşün­de olmayışı, o işi meşru görmeleri anlamına gelmez. Hayvana cinsi te­masta bulunmk haramdır, çirkindir, bu işi yapan kişi Rasulullah'ın dili ile lanetlenmiştir. Beyhaki'nin rivayet ettiği bir hadiste Rasulullah "Bir hay­vana cinsel ilişki kuran kişi mel'undur. Hem onu hem de şöyle şöyle yapılan hayvan bu, denilmemesi için o hayvanı öldürünüz" buyur­muştur.

 

Büyük alim Hattabi, hayvanla cinsi ilişki kuranın ve o hayvanın öldü­rüleceğini bildiren hadis hakkında: "Bu hadis, Rasulullah'ın hayvanları yemek maksadı dışında öldürmekten nehyeden hadise ters düşüyor" de­dikten sonra hayvana ilişkide bulunan kişiye verilecek dünyalık ceza ko­nusundaki görüşleri şöyle özetler:

 

1- Bir kimse, Rasulullah'ın yasakladığını bildiği halde bir hayvanla te­mas kurarsa öldürülür. Şayet devlet başkanı ölüm cezasını kaldırırsa, zi­naya kıyasla yüz değnek vurulur.

 

Bu görüş İshak b. Rahaveyh'indir.                                             

 

2 - Eğer adam muhsansa öldürülür. Bekarsa yüz değnek vurulur.

 

Bu görüş de Hasenü'l - Basri'den nakledilmiştir. İmam Şafii'den gelen bir görüş de böyle dir.

 

3- Zühri'ye göre, temasta bulunan ister muhsan olsun ister olmasın yüz değnek vurulur.

 

4- Bu fiili işleyen kişi ta'zir edilir. Yani hakim uygun göreceği bir ceza verir. Ulemanın cumhuru bu görüştedir. Ata, Nehai, İmam Malik, Süfyan-ı Sevri, Ahmed b. Hanbel, İmam-ı Azam Ebu Hanife ve talebeleri, İmam Şafii'nin bir görüşü bu şekildedir.

 

Hayvanın öldürülmesini gerekli görenlere bundaki hikmet yukarıya Beyhaki'den naklettiğimiz rivayette de görüldüğü gibi, temas edilen hay­vanın insanlar tarafından gösterilme endişesidir.

 

Merginanî: "Hayvanın kesilip yakılması şeklindeki rivayet onun hakkında konuşmayı kesmek içindir. Bu vacip değildir" der.

 

Sindî, Suyûtî'den naklen hayvanın öldürülmesindeki hikmetin hay­vanın yarısı insan yarısı hayvan şeklinde bir yavru dünyaya getirmesi endişesi olduğunu söyler. Ama bu gün için bu görüş isabetli kabul edile­mez. Çünkü ayrı ayrı cinslerden olan canlıların birleşmesi sonucu, üre­menin sağlanamayacağı ilmen sabittir. Nitekim özellikle köy ve kasa­balarda cahil gençler arasında hayvanla ilişki kuranlar bulunduğu halde hiç bir hayvanın yarısı insan yarısı hayvan olan bir hilkat garibesi dünyaya getirdiği duyulmamıştır.